| Κείμενο |
δε σας αντέχω πια!! :)
Ρε παίδες, είσαστε πέριξ των 30 και ήδη έχετε χάσει ότι πιο σημαντικό έχουμε στη ζωή μας : Το λόγο για τον οποίο υπάρχουμε.
Ήμαρτον δηλαδή και όχι μόνο για τους αρθρογράφους (μερικούς εκ των οποίων έχω την ατυχία να γνωρίζω προσωπικά...χαχαχαχαχα, χώρια που και την μπάλα δεν τη βρίσκουν ούτε με τα διακόσια). Καλό είναι να εργάζεσαι (όχι να δουλεύεις, κάτι μου φέρνει σε δουλεία, αλλά δεν έχω ψάξει την ετυμολογία), καλό είναι να παντρεύεσαι και να φτιάχνεις οικογένεια (αν και ο γράφων έχει προγαμικά βιώματα και μάλλον δεν το βλέπει και πολύ καλό πλέον...χαχαχαχαχα), καλό είναι να μη γράφεις κείμενα ημέρας στο Νύγμα (επιτέλους χώρο για νέες πένες, αφήστε το ταλέντο των νέων συγγραφέων να διευρύνει τους ορίζοντες - εμένα μου λες;), αλλά ρε παιδιά, εγώ κάτι φυντάνια από εδώ μέσα που τους έβλεπα ή τους μίλαγα ακόμα και στον ύπνο μου, έχω ξεχάσει τα ονόματά τους. Και δε συζητάω για τις συναντήσεις που έχουν γίνει στο παρελθόν, αυτά βλέπετε είναι ζητήματα που απασχόλησαν τους αρχαίους υμών (όχι ημών, μη με κατηγορήσετε για ανορθόγραφο, εμένα με απασχολούν ακόμα, άρα ανήκω στους αρχαίους) προγόνους Νυγματίτες, αλλά ρε παιδάκι μου, υπάρχει μία εικόνα πλήρους εγκατάλειψης σε κάθε τι στη ζωή μας. Δε βγαίνουμε, γιατί δεν προλαβαίνουμε, δε μιλάμε στο τηλέφωνο με παλιούς φίλους, γιατί έχουμε πολλές δουλειές (πρωτοτυπήστε λίγο οι πολυάσχολοι και πείτε ως δικαιολογία ότι έχετε διαγράψει κάποιους παλιούς φίλους, δεν είναι κακή η αλήθεια, χώρια που δε θα σας οικτίρουν κιόλας για τα προβλήματά και το άγχος σας, αλλά θα σας σ-ικτίρουν διαπαντός), στέλνουμε - λέει - κάτι μηνύματα σε κάτι - λέει - κινητά (εγώ ως αρχαίος δεν την ξέρω την τεχνολογία) και αν - συμπτωματικά - πετύχουμε κάποιο καλό φίλο σε καμία γωνία (γιατί αν τον δούμε από μακριά, στρίβουμε για να μην ακούμε πολυλογίες, αντίστοιχες με τις δικές μου), η μόνιμη επωδός - ειδικά των γυναικών - είναι πόσο κουρασμένοι αισθανόμαστε, πόση δουλειά κάνουμε (σιγά ρε παιδιά, χαλαρώστε λίγο, θα εκτοξεύσουμε την ανάπτυξη στο 150% και θα ανέβει ο πληθωρισμός κι άντε μετά να του φτάσουν του συνταξιούχου να αγοράσει οδοντογλυφίδες για το περσινό - και τελευταίο - πλήρες γεύμα από πασατέμπο) και πόσες ευθύνες έχουμε αναλάβει όταν συνδυάζουμε καριέρα και οικογένεια (αν δεν το θέλαμε, υπήρχε κι η άλλη λύση, αλλά είναι μακριά η κουβέντα και προτιμώ να μη σας εξαντλήσω σήμερα).
Τέλος πάντων, εγώ αυτά έχω να πω. Επειδή ξέρω ότι ο αντίλογος θα είναι μεγάλος, σας αναφέρω εκ των προτέρων ότι "δε συμφωνώ ούτε με μία λέξη από όσα λέτε, αλλά θα υπερασπίσω και με το τίμημα της ζωής ΣΑΣ...χαχαχαχα το δικαίωμα ελεύθερα να λέτε όσα πρεσβεύετε", σας επισυνάπτω την αγωνία μου για το πως θα σκέφτεστε μετά από 20 - 25 χρόνια (και πολλάααααα βάζω) και σας προτείνω να μην ανοίξετε αντιπαράθεση μαζί μου, γιατί αν με αναγκάσετε να σας απαντήσω, δε θα 'χετε χρόνο να διαβάσετε την επιχειρηματολογία μου.
Ο μονίμος ξεκούραστος - duracell - Κωστάκης
Υ.Γ. Κι επειδή ξέρω επίσης ότι πολλοί θα μου προτείνουν να αρθρογραφώ, γιατί είμαι ΑΡΙΣΤΟΣ (όπως σε όλα μου, για να μην περιαυτολογώ) στη χρήση της πένας (ορίστε; πλκτρολόγιο; τι έστι αυτό;), θα σας ενημερώσω ότι το σκέφτομαι σοβαρά, αλλά φοβάμαι ότι ο κακός ΓΜ δε θα μου δίνει πάσες όταν παίζουμε με όσα θα γράφω κάθε φορά, επειδή θα του φορτώνω το site με κίνηση...χαχαχαχαχα
(ΘΑ ΓΡΑΦΑ ΚΙ ΑΛΛΑ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ, αλλά φοβήθηκα μήπως μετά θα 'πρεπε να μετατρέψω το κείμενό σε υστερόγραφο)
|
