ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
FORUM
Σχολιασμός Κειμένου Ημέρας home...
  Επιστροφή στο FORUM
  Άλλα FORUM
Αποστολέας pkarras
Αποστολή 16/12/2008 8:12:41 πμ
Τίτλος Απάντηση: Ο παραλογισμός της ελληνικής κοινωνίας
Κείμενο
Αγαπητέ Σεραφείμ,


Πρώτα απ' όλα θέλω να σε ευχαριστήσω που παραμένεις, μετά από τόσα χρόνια, σταθερά παρών. Έτσι, ακόμα κι αν βρίσκομαι στην Σιγκαπούρη και μαθαίνω απρόσμενες ειδήσεις από την Ελλάδα, ξέρω ότι μπορώ να βρω έναν εμβριθή σχολιασμό της επικαιρότητας στο Κείμενο Ημέρας του Νύγματος.

Θα ήθελα να σημειώσω μια διαφωνία μου στον προσανατολισμό του τελευταίου κειμένου.

Το βρίσκω απογοητευικό να σχολιάζεις την προσωπικότητα του θανόντος. Δυστυχώς, το ίδιο έκανε και ο φονεύσας στην απολογία του, και έτσι επιβεβαίωσε τους φόβους που όλοι είχαμε ότι δεν αντιλαμβάνεται ορθά τον ρόλο του ως όργανο της τάξης.

Ο ρόλος ενός οργάνου της τάξης σε μια χώρα με ανεπτυγμένο πολιτικό πολιτισμό δεν είναι η διαπαιδαγώγηση των ανηλίκων. Αυτός ο ρόλος ανατίθεται σε όργανα της τάξης μόνο σε χώρες με υπανάπτυκτο πολιτικό πολιτισμό υπό αυταρχικά καθεστώτα. Η εμπλοκή σε λεκτικές διαμάχες με ανηλίκους δεν ανήκει, ως δραστηριότητα, στην περιγραφή καθηκόντων ενός οργάνου της τάξεως σε μια σύγχρονη ευνομούμενη χώρα.

Εντούτοις, στην προκείμενη περίπτωση, φαίνεται ότι δύο όργανα της τάξης εσφαλμένως θεώρησαν ότι μια από τις υπηρεσίες που έχουν εξουσιοδοτηθεί να προσφέρουν στην ελληνική κοινωνία είναι να εμπλέκονται σε λεκτικές διαμάζες με ολιγομελείς ομάδες άοπλων και ακίνδυνων ανηλίκων. Στην διαδικαίσα αυτή, ένας από αυτούς έβγαλε παρανόμως το όπλο του και σκότωσε έναν από τους ανήλικους. Το έγκλημα είναι προφανές. Η προσωπικότητα του εν λόγω ανηλίκου και η προηγούμενη συμπεριφορά του δεν επηρεάζουν την εκληματικότητα του οργάνου της τάξης.

Σε μία ευνομούμενη πολιτεία, ένας ανήλικος που αντιπαρατίθεται με όργανα της τάξης διακινδυνεύει την σύλληψη του και την κατηγορία του για περιϋβριση κατά της αρχής με πιθανή αναμορφωτική ποινή εις βάρος του. Δεν διακινδυνεύει την ζωή του. Επιπλέον, μια σοβαρή αστυνομική αρχή δεν ανταποκρίνεται σε φραστικές προκλήσεις ανηλίκων. Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα θέματα που μπορούν να την απασχολήσουν.

Επίσης, δεν είναι καθόλου σαφές από τις υπάρχουσες περιγράφες αν η απαρχή της λεκτικής διαμάχης που οδήγησε στον φόνο του ανηλίκου ξεκίνησε από την ομάδα ανηλίκων ή από τα όργανα. Εντούτοις, είναι σαφές ότι δύο οργάνα της τάξης εγκατέλειψαν τις άλλες ευθύνες τους και πήγαν πεζοί να "ξεκαθαρίσουν λογαριασμούς" με μία παρέα ανηλίκων. Νομίζω ότι αξίζει να δώσουμε προσοχή σε αυτό το σημείο: οι δύο αυτοί "φρουροί της τάξης", τους οποίους οι Έλληνες πολίτες πληρώνουν για να διαφυλλάσσουν την δημόσια τάξη, αποφάσισαν να επενδύσουν τον πολύτιμο χρόνο τους στο "ξεκαθάρισμα λογαριασμών" με μία ομάδα ανηλίκων, η οποία ουδόλως απειλούσε την δημόσια τάξη. Αυτή και μόνο η ενέργειά τους είναι κατή την γνώμη μου αξιόποινη.

Συνεπώς, το βρίσκω απογοητευικό να επιχειρηματολογείς ότι ο θανών θα έπρεπε να συνυπολογίσει "το ενδεχόμενο ένας ολίγον "πειραγμένος" αστυνομικός να τιμωρήσει το θράσος του με δυσανάλογο τρόπο". Σε μία ευνομούμενη πολιτεία, κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να παραβιάσει τους νόμους διακινδυνεύοντας ακριβώς την ποινή που οι νόμοι αυτοί ορίζουν. Για παράδειγμα, έχεις το δικαίωμα να παραβιάσεις το όριο ταχύτητας στον δρόμο, διακινδυνεύοντας την πιθανή ποινή που ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας ορίζει. Σε μία ευνομούμενη πολιτεία, δεν αναμένεται από σένα να λαμβάνεις υπόψη το ενδεχόμενο ένας ολίγον πειραγμένος τροχονόμος να τιμωρήσει την παραβίαση ορίου ταχύτητας με δυσανάλογο τρόπο, πυροβολώντας. Πρόσεξε επίσης ότι το παράδειγμα που φέρνω είναι δυσανάλογο εις βάρος του θανόντος: όταν παραβιάζεις το όριο ταχύτητας, θέτεις τις ζωές των συνοδοιπόρων σου σε κίνδυνο. Αντίθετα, ένας ανήλικος που "αποζητεί την αντιπαράθεση με τους ένστολους και ένοπλους αστυνομικούς" ουδόλως θέτει σε κίνδυνο τις ζωές του γειτόνων του. Συνεπώς, παραβατική συμπεριφορά του θανόντος δικαιολογεί δυσανάλογη αντίδραση από όργανο της τάξης πολύ λιγώτερο απ' ό,τι η παραβίαση του ορίου ταχύτητας στον δρόμο, στην οποία μεγάλο μέρος του πληθυσμού κατά καιρούς εμπλέκεται.

Έπειτα, διαμαρτύρεσαι ότι δεν θα έπρεπε να αποδεχόμαστε ως "αδιάβατες" ορισμένες οδούς της περιοχής. Αν το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για να είνια οι οδοί αυτές διαβατές είναι ο φόνος αθώων εφήβων, τότε σαφέστατα θα προτιμούσα κάποιες οδοί να είναι αδιάβατες, έως ώτου η αστυνοία αποκτήσει την ωριμότητα και τον επαγγελματισμό που σαφέστατα της λείπουν.

Στην συνέχεια μιλάς για "μεμονωμένο περιστατικό". Με εκπλήσσει η απλότητα της ιδέας αυτής. Είναι σαφές ότι το περιστατικό αυτό αποτελεί απλώς την κορυφή ενός πολύ μεγάλου παγόβουνου. Το περιστάτικο αυτό συνέβη επειδή είναι διαδεδομένη στους κόλπους του αστυνομικού σώματος μια νοοτροπία που θεωρεί την διαπαιδαγώγηση των ανηλίκων (ακριβέστερα: το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με ανήλικους) ως μέρος των καθηκόντων τους. Αυτή η νοοτροπία είναι σαφές ότι πρέπει να εκλέιψει, έτσι ώστε το αστυνομικό σώμα να αποκτήσει την ωριμότητα και τον επαγγελματισμό που σαφέστατα του λείπουν.

Αναζητείς το "υψηλό ιδανικό" για το οποίο "θυσιάστηκε" ο νεαρός. Ο θανών δεν αποφάσισε να θυσιαστεί. Εντούτοις, αν αναζητάς κάποιο ιδανικό για το οποίο μπορείς συμβολικά να θεωρήσεις ότι θυσιάστηκε, τότε θα μπορούσες να θεωρήσεις ως τέτοιο το ιδανικό μιας ευνομούμενης πολιτείας στην οποία το αστυνομικό σώμα τηρεί ουδέτερη στάση προς τις εκφράσεις της προσωπικότητας πολιτών, και δη ανηλίκων, και ασχολείται με σοβαρά θέματα που σχετίζονται με την δημόσια τάξη και την προστασία των πολιτών. Είναι τόσο ευτελές το ιδανικό αυτό;

Το γεγονός ότι καταστρέφονται περιουσίες δείχνει και αυτό την αδυναμία της αστυνομίας να ασχοληθεί με σοβαρά θέματα. Έτσι, σημειώνονται επεισόδια κατά τα οποία αστυνομικοί ξυλοκοπούν μέχρι αίματος συλλυφθέντες ανήλικους, ενώ σαφέστατα θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τον χρόνο τους πολύ πιο δημιουργικά με γνώμονα την προστασία περιουσιών.

Στα σχόλιά σου περί της κατάχρησης και του νοήματος του θεσμού του πανεπιστημιακού ασύλου ασφαλώς συμφωνώ. Θα ήθελα να αναφέρω την πιο κοινή αντίδραση που λαμβάνω από συνομιλητές μη οικείους με την κατάσταση πραγμάτων στην Ελλάδα, όταν προσπαθώ να περιγράψω τον θεσμό αυτόν. Η πρώτη ερώτηση που ακούω είναι: "Έχουν λοιπόν τα πανεπιστήμια δικά τους αστυνομικά σώματα τα οποία ευθύνονται για την προστασία τους;" Είναι αδύνατο για τους μη οικείους αυτούς συνομιλητές να συλλάβουν την ιδέα ότι οι πανεπιστημιακοί χώροι αφήνονται στο έλεος πάσης παρανομίας. Κατανοούν καλά την ιδέα του ασύλου ως εγγυήτρια της ελευθερίας των ιδεών στον πανεπιστημιακό χώρο, και τους φαίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα ιδέα, ειδικά για μία χώρα με επιβαρυμένο ιστορικό παρελθόν, αλλά θεωρούν ως προφανές συνακόλουθο της ιδέας αυτήν την ύπαρξη μιας ειδικής αρχής, ανεξάρτητης από την κρατική αστυνομία, εξουσιοδοτημένες από την ίδια την διοίκηση του πανεπιστημίου με την τήρηση της τάξης στους χώρους του.

Τέλος, επανέρχεσαι στο επιχείρημα του "μεμονωμένου περιστατικού", σχολιάζοντας ότι "ανίκανοι ή ακατάλληλοι υπάρχουν σε κάθε τάξη επαγγελματιών". Ασφαλώς δεν πρόκειται για κάποιον μεμονωμένο "ανίκανο ή ακατάλληλο", αλλά για μια ολόκληρη κατάσταση πραγμάτων κατά την οποία άνθρωποι προβληματικής νοοτροπίας εξουσιοδοτούντια με την τήρηση της τάξης την οποία δεν αντιλαμβάνονται όπως θα έπρεπε, και δεν εκπαιδεύονται ώστε να αντιληφθούν όπως θα έπρεπε. Ασφαλώς η παραβατικότηα δεν είναι "μαγκιά", αλλά ούτε το λειτούργημα του αστυνοικού αποτελεί τίτλο "μαγκιάς", όπως κάποιοι φορείς του αστυνοικού σώματος προφανώς το αντιλαμβάνονται.

Για παράδειγμα, είναι χαρακτηριστικό ότι ο κατηγορούμενος προσπαθεί να αθωωθεί επιχειρηματολογώντας ότι πυροβόλησε στον αέρα. Θεωρεί προφανώς ότι μια καλή, δικαιολογημένη, και μη ένοχη χρήση του όπλου που η ελληνική κοινωνία του εμπιστεύτηκε είναι να πυροβολεί στον αέρα ώστε να εκφοβίζει (ακριβέστερα: να επιδεικνύει μαγκιά σε) ανηλίκους. Όμως, αυτή η πράξη δεν είναι λιγότερο αξιόποινη από την εσκεμμένη δολοφονία (την οποία μαρτυρούν αυτόπτες μάρτυρες). Γράφω από την Σιγκαπούρη, η οποία χαρακτηρίζεται από (κατα την ταπεινή μου γνώμη, όχι εντελώς αντικειμενικούς) παρατηρήτες ως πολιτεία μη δημοκρατική, σχεδόν δικτατορία. Συνεπώς, δεν είναι ακριβώς η χώρα από στην οποία θα αναμέναμε την αστυνομία να σέβεται τις δημοκρατικές ελευθερίες των πολιτών. Εντούτοις, για αυτόν τον λόγο νομίζω ότι αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η εξής παρατήρηση: στην Σιγκαπούρη, η ποινή για έναν αστυνομικό ο οποίος πυροβολεί με το όπλο του στον αέρα με στόχο τον εκφοβισμό αόπλων, είναι η θανατική ποινή. Δηλαδή στην (παρουσιαζόμενη από κάποιους ως δικτατορία) Σιγκαπούρη, ο εν λόγω φονεύσας θα είχε ήδη καταδικαστεί εις θάνατον ακόμα και αν δεν είχε σκοτώσει κανέναν.


Φιλικά,
Παναγιώτης Καρράς
ΑΠΟΣΤΟΛΕΑΣ ΤΙΤΛΟΣ ΗΜΕΡ/ΝΙΑ & ΩΡΑ
επιστροφή στο Forum
. skotro Ναι μεν αλλά 16/12/2008 1:00:58 μμ
. . pkarras Διαφωνούμε; 16/12/2008 3:21:23 μμ
. . . skotro Ίσως όχι τόσο 22/12/2008 11:44:33 πμ
. . . . pkarras Συμφωνούμε 24/12/2008 12:21:58 μμ
Σπίτι Περιοδικό Μέλη Ακαδημαϊκά Επικοινωνία Εκδρομές Διασκέδαση
Αν θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας οποιοδήποτε σχόλιο υπάρχει πάντα η γνωστή διεύθυνση...
ΝΥΓΜΑ ανλίμιτεντ σαμ ράιτς ρισέρβντ 1994-2099