Ο υπερ-παράδεισος της Μυκόνου

Ώρα 4μμ στη Μύκονο. Μέρα μεσημέρι. Ξημερώματα για τους πολλούς βραδινούς τύπους. Όταν είπα να πάμε για καφέ δεν εννοούσα ακριβώς αυτό.

O φραπές ευεργετικός. Ακριβώς από πάνω μας, πάνω στο μπαρ, λικνίζονται δύο γκόμενες με την τσίμπλα στο μάτι (πλην όμως βαμμένες στην τσίτα). Θεέ μου, δεν κουράζονται ποτέ; I can't get no sleep...

Trance αλά Geronimo Groovy. Και σκυλάδικα. Και trance. Και σκυλάδικα. Και trance. Ωχ, σας έβαλα χέρι, ε; Συγγνώμη. Σας άρεσε;

Οι τύποι πάνω στο πεζούλι τα δίνουν όλα. Παντελονάκια του Calvin. Και τα Rayban με το κορδελάκι της φίρμας να κρέμεται ακόμα. Κρατάνε την αναπνοή τους για να αποσβέσουν τα λεφτά του γυμναστηρίου. Κάνουν καμάκι στις κοπέλες από κάτω.

Αυτές δεν μασάνε. Ξέρουν από πασαρέλα. Μπικινάκι βρεγμένο στις τουαλέτες (σιγά μην βούταγαν με τέτοιο αέρα). Φουστίτσα άσπρη εφαρμοστή. Προσεγμένα διαφανής. Σε θέλω πολύ, με θέλεις κι εσύ...

Ωπ και το ΝΥΓΜΑ εδώ; Και Ηλεκτρολόγοι, και Πολιτικοί, και Χημικοί και Πάντειος και Παιδαγωγικό και Νομική.

Αν δεν φύγουμε αμέσως σας προειδοποιώ: θα την πέσω σε κείνην εκεί που με γλυκοκοιτάει. Σε κείνον θέλεις να πεις. Ε; Χμ...

Γιάννης Ξηρουχάκης ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ (διδάκτωρ τρομάρα μου...) Άλλα άρθρα του