Ήμουν στο χείλος του γκρεμού
έτοιμος για να πέσω
με άρπαξες, με κράτησες
και μπόρεσα ν' αντέξω.
Ήσουν το φως στο σκότος μου
η ελπίδα στον καημό μου
το ρούχο μες τη γύμνια μου
το ταίρι το δικό μου.
Μου έδωσες την ώθηση
να ζω και να ελπίζω
ποτέ να μην τα παρατώ
μάχη να μη χαρίζω.
Τίποτα άλλο δε ζητώ
δίπλα μου να 'σαι πάντα
να μ' αγαπάς, να με φιλάς
άλλο να μην βρεις άντρα.
Γιατί αλλιώς θα διαλυθώ
στα ίδια θα γυρίσω
και στον γκρεμό να τσακιστώ
πάλι θα επιχειρήσω.