| Κείμενο |
...κάτι μου θυμίζουν. Έχω ζήσει και γω τέτοιες καταστάσεις και μια φορά (2 χρόνια πριν νομιζω), και ενώ βρισκόμουνα εν τω μέσω μιας ιδιαίτερα σκληρής εξεταστικής, αποφάσισα να κάνω ένα ευχάριστο διάλειμμα λόγω της ημέρας. Ευχάριστο τρόπος του λέγειν, γιατί έπρεπε να πιεστώ ακόμα περισσότερο για να εξοικονομήσω αυτές τις 3 ώρες εξόδου με τον αγαπημένο μου (μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά όσοι έχουν ζήσει εξεταστική Αρχιτεκτονικής, με παραδόσεις 2 συνθετικών θεμάτων συγχρόνως, μπορούν να με καταλάβουν!). Μετά από σκληρή προσπάθεια κατάφερα να πλυθώ, να λουστώ, να κάνω χαλάουα(!), να τινάξω κάθε ίχνος χαρτονιου από πάνω μου, να βγάλω από τα χέρια μου τις κόλλες... να ξαναγίνω άνθρωπός βρε παιδί μου και να συναντήσω με ρομαντική διαθεση τον αγαπημένο μου. Φαινεται όμως πως κάτι δεν πήγε καλά γιατί το μόνο σχόλιο που μπορεσε να κάνει ο εν λόγω κύριος για όλη αυτή την υπεράνθρωπη προσπάθεια ήταν: "Μα καλά, που ταξιδεύεις, σα χαμένη είσαι..."!!! Φαίνεται πως για μένα το κλίμα της εξεταστικής δε σηκώνει τέτοιου είδους ευχάριστα διαλείμματα!... |
