| Κείμενο |
ΟΚ, και τώρα ένα μεγαλύτερο...
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα λαγουδάκι και ένα φιδάκι. Τα δυο αυτά ζωάκια είχαν γεννηθεί την ίδια μέρα, αλλά για κακή τους τύχη (άτιμη μοίρα, κτλ) είχαν γεννηθεί τυφλά. Επειδή όμως ήταν τυφλά και δεν ήξερε το ένα τι ήταν το άλλο έγιναν φίλοι.
Πέρναγαν πολλές μέρες μαζί παίζοντας, χωρίς να ξέρει το ένα τι είναι το άλλο, αλλά δεν ήξεραν ούτε καν τι είναι τα ίδια.
Μια μέρα λοιπόν το λαγουδάκι είχε μια ιδέα. Θα αγγίζονταν και θα περιέγρεφαν αυτό που θα ένιωθαν. Έτσι επιτέλους θα καταλάβαιναν τι ζώα είναι.
Ξεκίνησε πρώτο το φίδι και αγγίζοντας το λαγουδάκι του είπε.
"Νιώθω πως είσαι ένα ζωάκι με απαλό τρίχωμα, έχεις μεγάλα αυτιά, φουντωτή ουρά και πεταχτά δόντια."
"Αχ τι ωραία, μάλλον είμαι λαγουδάκι!!!"
Στη συνέχεια ήταν η σειρά του λαγού να δεριγράψει το φίλο του.
"Εσύ είσαι ένα γλειώδες και φολιδωτό πλάσμα. Έχεις κάτι δόντια που στάζουν δηλητήριο και μια μεγάλη διχαλωτή γλώσσα."
Οπότε το φίδι απαντάει...
"Φτου, γαμώτο!! Μάλλον είμαι δικηγόρος." |
