| Κείμενο |
Όπως όλοι οι 'οργανισμοί' που βρίσκονται στην επικαιρότητα και μας απασχολούν (πολιτική,επιχειρήσεις,αθλητισμός) έτσι και η θρησκεία και η Εκκλησία της είναι ένας θεσμός που πάντοτε θα δέχεται τα πυρά όσων θεωρούν οτι δεν πράττει σωστά και δεν κάνει το έργο της. Ένα εκατομμύριο παπάδες να είναι σωστοί και άγιοι, ο ένας που θα κάνει κάτι πέραν του αποδεκτού μπαίνει μπροστά και σταυρώνει ολόκληρη την Εκκλησία και πρέπει να δεχτούμε οτι είναι κανόνας παντού. Ακόμα και παραπάνω να είναι (που είναι) δεν σημαίνει οτι η Εκκλησία δεν είναι ένας παράγοντας σημαντικός για το παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Ας μην ξεχνάμε εξάλλου οτι η γλώσσα και η θρησκεία στην ελληνική περίπτωση ήταν ενας ενοποιητικός παράγοντας( η Βυζαντινή 'παγκοσμιοποίηση' ήταν αποτέλεσμά τους) κατά τους αιώνες προσφέροντας όσα μπορούσε (ο Ηράκλειος είναι ένα τρανό παράδειγμα βασιλέα που χρησιμοποίησε γλώσσα και θρησκεία για να ενώσει το λαό απέναντι στον κίνδυνο για την αυτοκρατορία όπου η ίδια η Εκκλησία προσέφερε τα κειμήλιά της για να κοπεί νόμισμα και να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες ανάγκες της εποχής) ακόμα και αν πολλές άλλες φορές έκανε τραγικά λάθη. Στη σύγχρονη ιστορία μας δε η ελληνική γλώσσα διατηρήθηκε κατά μεγάλο ποσοστό χάρη στην Εκκλησία (Έλληνες της Καπαδοκίας και της Κιλικίας που όταν τους ζητήθηκε να διαλέξουν γλώσσα ή θρησκεία διάλεξαν θρησκεία διατηρώντας έτσι το λειτουργικό της που γινόταν στα ελληνικά),ένωσε τους απανταχού Έλληνες και πολλές φορές θυσίασε στελέχη της για τον ελληνισμό (από τον Γρηγόριο Ε' και τον Κυπριανό μέχρι τους ανώνυμους ιερείς και μοναχούς που πήραν τα όπλα και σκοτώθηκαν στον Αγώνα).
Δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν πρέπει να την κρίνουμε, όχι όμως με τον αντικληρικαλισμό που διακρίνει πολλούς Έλληνες και με τόσο αναξιοπρεπείς πράξεις. Ο σεβασμός είναι επιβεβλημένος,όχι μόνο για την Εκκλησία αλλά και για την καθημερινότητά μας. |
