Κάποτε
σε αγαπούσα
όσο κανέναν επάνω στη γη.
Ίσως
και ν' αδιαφορούσα
αν μ' εγκατέλειπες κάποια στιγμή.
Απέφευγα
να το πιστέψω
γιατί η αγάπη μας ήταν σφοδρή.
Δεν θα μπορούσα
να επιτρέψω
σκέψη παρόμοια μες τη ψυχή.
Σε λάτρεψα
κι ήμουν χαρούμενος
που ήσουν κοντά μου μες τη ζωή.
Τύχη μεγάλη
νόμισα οτι είχα
όταν σε γνώρισα γλυκιά μου μικρή.
Δεν έχω λόγια
για να εκφράσω
τη θλίψη μου την τωρινή
που άρχισε
όταν με άφησες
κι έφυγες.
Ήταν θυμάμαι
Δευτέρα πρωί.