| Κείμενο |
Έχω μια περίεργη αίσθηση πως είμαστε μόνοι μας σε ενα ερηπωμένο Forum. Αράχνες έχουν απλώσει τους ιστούς τους παντού, δυο δάχτυλα σκόνης καλύπτουν κάθε διαθέσιμη επιφάνεια, ενώ στην ατμόσφαιρα υπάρχει μια περίεργη μυρωδιά, συγκαλυμμένη πίσω από τις μυρωδιές της σκόνης και της μούχλας, σαν κάτι να έχει πεθάνει εδώ, κάτι να έχει πεθάνει καιρό τώρα.
Με προσεκτικά βήματα και με όλες τις τρίχες σηκωμένες, έρχομαι να βάλω κι αυτό το entry.
Όταν στο προηγούμενο entry έλεγα για το φρικάρισμα της γκαρσόνας που άκουγε την περιγραφή της δολοφονίας, εννοούσα το εξής: Δυο από την παρέα έπαιζαν τα "κακά παιδιά" της υπόθεσης. Θέλοντας να πάρουν κάποιες πληροφορίες απήγαγαν κάποιον και μετά για να μην τους καταδώσει τον σκότωσαν. Σε αυτό το θέμα όμως είχαν κάποιες διαφωνίες (ο ένας από αυτούς δεν ήταν τόοοσο "κακό παιδί").
Όταν η γκαρσόνα ήρθε να πάρει το λογαριασμό οι δυο τους μιλάγανε και ο διάλογος πήγαινε κάπως έτσι:
"Έλα ρε μαλάκα, αφού μας είχε δει!"
"Ναι ρε συ, αλλά δεν ήταν ανάγκη να τον σκοτώσουμε"
"Τι λες ρε βλάκα, δε μπορούσα να το διακινδυνεύσω, θα μπορούσε να μιλήσει. Έπρεπε να πεθάνει."
"Και ήταν ανάγκη πριν του κόψεις το λαιμό, να του βγάλεις και τα μάτια;"
:)
Όσο γι'αυτό που μου ζητάς, sorry, αλλά δεν το έχω κάνει προσωπικά. Παίζω συνήθως good guy, πειραγμένο πολλές φορές, αλλά good. Μία φορά που είχα παίξει κακός, μας γάμησε ο DM και το metagame thinking των άλλων παιχτών. (Για να βγει καλό ένα session παιχνιδιού, οι παίχτες πρέπει να ξέρουν να διαχωρίζουν το παιχνίδι από την πραγματικότητα. Δε δικαιολογείσαι δηλαδή αν ο χαρακτήρας σου φαίρεται άσχημα σε κάποιον άλλον, μόνο και μόνο επειδή έχετε τσακωθεί σαν άτομα. Οι υπόλοιποι παίχτες ήξεραν πως έπαιζα κακό - το διέρευσε ο μαλάκας DM - και μέσα στο παιχνίδι συμπεριφέρονταν σαν να είχαν φίδι στον κόρφο τους και όχι όπως θα έπρεπε σύμφωνα με τους χαρακτήρες τους.)
Θα θυμηθώ κάποια άλλη καλή φάση όμως και θα τη γράψω.
Υ.Γ.: Από πόσες έχω να διαλέξω; |
