| Κείμενο |
Φίλε ttask, φοβάμαι πως στην προκείμενη περίπτωση υπερέβης λίγο τα εσκαμμένα. Δε θα πω για τη δική μου ομάδα, άλλωστε δε με εκφράζει η διοίκηση που έχει, ούτε αυτή που είχε, αλλά το θέμα είναι το εξής : για την κατάντια στο ελληνικό ποδόσφαιρο δε φταίνε μόνο οι τωρινοί σωτήρες του (βλέπε Σωκράτη), οι τραμπούκοι ομαδάρχες (βλέπε Μάκη, Αχιλλέα και σία), οι ευγενείς κοστουμαρισμένοι στελεχάρχες (καινούρια λέξη, βλέπε Πέτρο * 2 - Κόκκαλης και Στάθης), ούτε οι υπουργοερωτύλοι (Μπάτμαν). Φταίνε ομοίως και εκείνοι που εισήγαγαν το θεσμό του πιστολιού, είτε στα αποδυτήρια (Μελισσανίδης, Βίκτωρας), είτε στην κερκίδα, τη φυσούνα ή τη γραμμή του πλαγίου άουτ (βλέπε Καπετάνιο - κατά κόσμον Γιώργο Βαρδινογιάννη), όπως κι εκείνοι που (για λόγους φτήνιας ή έλλειψης οπλοχρησίας) χρησιμοποίησαν τις στιβαρές μπουνιές τους για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου μας (Φιλιππίδης, Μαρκαριάν). Φυσικά, μεγάλη ευθύνη αναλογεί στους υπέροχους εκείνους δημοσιογράφους (κυρίως αυτός ο Θέμος με ξετρελαίνει), που φροντίζουν κάθε αγωνιστική να διαμαρτύρονται προκαταβολικά για την περίπτωση που η ομάδα τους χάσει (ακόμα κι αν αντίπαλος είναι η - μονίμως ευνοούμενη από την παράγκα - Κωλοπετεινίτσα) και που πάντα έχουν κάτι να παρουσιάσουν για να μας κρύψουν τη γύμνια των πρωταγωνιστών του θεάτρου του παραλόγου, ε, του ποδοσφαίρου μας. Τη μία είναι ο "μάγος" Τζιοβάνι (ρωτήστε και το Σεραφείμ, κι εγώ στην προπόνηση είμαι μέγας μπαλαδορος), την άλλη ο ακατάβλητος Καραγκούνης (μόνο η ματιά των αντιπάλων τον καταβάλλει λιγάκι, γι' αυτό μονίμως καταρρέει όταν τον πλησιάζουν), την παράλλη ο "θεός" Τσάρτας (δεν ήξερα ότι ο θεός χρειάζεται κάρβουνο για να μετακινηθεί μέσα στο χώρο.
Τη μεγαλύτερη όμως ευθύνη τη φέρουμε εμείς οι ίδιοι. Εμείς που ανεχόμαστε τον Τσουκαλά, το Χατζηχρήστο και οποιονδήποτε άλλο σαν εκφραστή της ιδέας που λέγεται Ολυμπιακός, Α.Ε.Κ., Παναθηναϊκός, εμείς που ανεχόμαστε τα κοθώνια να μας καθοδηγούν με σουγιάδες και λοστούς στο γήπεδο, για να δείρουμε τον αδερφό μας, που τον μπερδέψαμε με το εχθρικό κασκόλ, εμείς που ξεχνάμε την Ελληνικότητα της Θεσσαλονικιάς φίλης ή "γκόμενάς" μας, όταν παίζουμε με τους "Βούλγαρους", εμείς που χαιρόμαστε γιατί το πρωτάθλημα έχει συνεχώς λιγότερες ομάδες της περιφέρειας και το ποδόσφαιρο στην υπόλοιπη Ελλάδα πεθαίνει αργά, αλλά σταθερά.
Καλά θα κάνουμε να ξυπνήσουμε κι αντί να ασχολούμαστε με το αν ο Τσαγκαράκης ή ο Μπριάκος ήταν καλή κλήρωση, με το αν ο Φιλιππίδης απείλησε ή όχι, με το αν ο Μάκης τρόμαξε τη Βανδή, να δούμε λιγάκι τι μπορούμε να περισώσουμε από την ερασιτεχνική, αμιγώς αθλητική λογική του παιχνιδιού που λέγεται ποδόσφαιρο. Άλλωστε εσείς κι εγώ σκοτωνόμαστε μόνο και μόνο, γιατί εκείνοι πρέπει να αυξήσουν τα μηδενικά στα συμβόλαια ή στις καταθέσεις στην Ελβετία. Εμένα δε μου αρμόζει αυτός ο ρόλος, δεν ξέρω για σας....
Φιλικά
Κωστάκης |
