Κείμενο |
Πρωταθλητής & TV-Magic ουδόλως διαφέρει από Derby και κάτι εκπομπές των απανταχού βάζελων σε περιφερειακά κανάλια ανάλογου βεληνεκούς με το Magic.
Σίγουρα η καφρίλα που αποπνέουν αυτά και άλλα πολλά έντυπα και μη μέσα δεν βοηθάει στη σοβαρότητά μας. Όμως κάποιες φορές παρατηρεί κάτι κανείς που είναι να απορεί για τα υπόλοιπα, υποτιθέμενα σοβαρά μέσα:
Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου να καταλαβαίνει από ποδόσφαιρο, έχω να παρατηρήσω το εξής: κάθε φορά που η πράσινη ομάδα ευνοιείται, το θέμα πνίγεται και κανείς δεν ασχολείται ιδιαίτερα εκτός των κάφρων. Αντίθετα κάθε φορά που ο Ολυμπιακός ευνοείται οι δήθεν σοβαροί δημοσιογράφοι γίνονται κάφροι και κάνουν παντιέρα τη φάση που ευνοϊθηκε η κόκκινη ομάδα.
Το φαινόμενο δεν αφορά μονάχα στην περίοδο Κόκκαλη στον Ολυμπιακό. Είναι διαρκές. Ακόμα και στην περίοδο των πέτρινων χρόνων του Ολυμπιακού το ίδιο συνέβαινε. Ακόμα και σήμερα το ίδιο συμβαίνει.
Η γνώμη μου είναι ότι ο Βαρδινογιάννης μπορεί για ένα διάστημα να έχασε τον πλήρη έλεγχο της διαιτησίας, ποτέ δεν έχασε όμως τον έλεγχο των μέσων, πράγμα που οδηγεί στο προηγούμενο φαινόμενο.
Τώρα για το αν χάνουμε το τη σοβαρότητά μας... Κατά τη γνώμη μου όσο συζητάμε για ένα άθλημα αναλύοντας πράγματα και θάματα, φάση-φάση, ατάκα-ατάκα κλπ, η σοβαρότητά μας είναι από χέρι χαμένη.
Όμως αυτή είναι και η αξία του ποδοσφαίρου ως αναψυχής: μας επιτρέπει ξεφεύγουμε και να γινόμαστε μικρά παιδιά, στο βαθμό που του το επιτρέπει ο χαρακτήρας του καθενός. |