In Memoriam.

Για κάποιους ανθρώπους η πρώτη Μαίου συμβολίζει λαϊκούς αγώνες για κατοχύρωση εργασιακών δικαιωμάτων. Για μερικούς είναι μια αργία που προσφέρεται για εκδρομή - κοπάνα από τη δουλειά, ειδικά αν πέφτει Τρίτη ή Πέμπτη, ώστε να συνδυαστεί με το Σαββατοκύριακο... Για κάποιους άλλους η Πρωτομαγιά είναι η ημέρα που πριν από ένα χρόνο, Κυριακή, έχασε τη ζωή του στην περιβόητη καμπή Ταμπουρέλο της πίστας της Ίμολα ο Άιρτον Σένα Ντα Σίλβα. Σε ηλικία 24 χρονών ο Βραζιλιάνος πιλότος της Φόρμουλα 1 είχε ήδη κατακτήσει 3 παγκόσμια πρωταθλήματα, 41 πρώτες νίκες και 65 pole position στα 161 Γκραν Πρι που είχε λάβει μέρος. Πάνω απ'όλα όμως, πέρα από αριθμούς και στατιστικές ο Σένα έχει καθιερωθεί στις καρδιές των φίλων του μηχανοκίνητου αθλητισμού ως ο ταχύτερος οδηγός όλων των εποχών. Πολύ δύσκολα μπορούν να αποτυπωθούν σε λίγες αράδες ο τρόπος οδήγησής του, ο επαγγελματισμός του, η σεμνότητα και οι ευαισθησίες ενός ανθρώπου που έκανε περήφανους σε όλο τον κόσμο τους εκατομμύρια κατοίκους μιας φτωχής χώρας: "Πενθώ, μαζί με ολόκληρο το έθνος, για το θάνατο αυτού του θαρραλέου και ακέραιου νέου ανθρώπου , που έδειχνε σε όλο τον κόσμο τις δυνατότητες του λαού μας", ήταν τα λόγια του Ιταμάρ Φράνκο, Προέδρου της Βραζιλίας εκείνη την Πρωτομαγιά. Η σχέση του Σένα με το τιμόνι. Η σχέση του με το Θεό. Η σχέση του με τον κόσμο. Διακρίνει κανείς έρωτα, αυτοσυγκέντρωση, αμοιβαία αγάπη. Ο Αλέν Προστ, άσπονδος φίλος του, δήλωσε πως τον σεβόταν εξαιρετικά ως άνθρωπο και τον φοβόταν ως αντίπαλο. "Μαζί μ'αυτόν χάθηκε κι ένα κομμάτι της ζωής μου".

Τα πολλά λόγια δεν ταιριάζουν για ανθρώπους σαν τον Άιρτον Σένα. Αντί οποιουδήποτε επιλόγου το πόρισμα της επιτροπής που είχε αναλάβει να διερευνήσει τα αίτια του δυστυχήματος που του στοίχισε τη ζωή. Δέκα μήνες μετά και κατόπιν ανακρίσεων και αναλύσεων στο εργαστήριο με τη βοήθεια τριών Επιστημονικών Ινστιτούτων το συμπέρασμα ήταν ομόφωνο: "Η κολώνα του τιμονιού της (σ.σ. 'επαναστατικής') Williams FW16 έσπασε λόγω κοπώσεως υλικών" ώστε το μονοθέσιο έμεινε ακυβέρνητο και προσέκρουσε με ταχύτητα 210 χλμ. την ώρα στον ...προστατευτικό τσιμεντότοιχο της Ταμπουρέλο ...

Σκέψεις

Η εποχή των ταχύτατων αλλαγών, της έγκαιρης πληροφόρησης, της μαζικής ενημέρωσης, της πληροφορικής και του INTERNET, της ηλεκτρονικής μουσικής, της εικονικής πραγματικότητας. Πολύ μιλάμε, λίγο ακούμε, ακόμα λιγότερο προσέχουμε. Πολύ γράφουμε για τους άλλους, λίγο για την πάρτη μας. Ωσότου η ιδέα κατασταλάξει, έχει ήδη ξεπεραστεί. Ο ρυθμός αυτός υπαγορεύεται, επιβάλλεται, γίνεται μόδα. Ε, όχι. Δεν μπορείς να διαβάζεις εξίσου γρήγορα όλα τα κείμενα. Δεν μπορείς να οδηγείς το ίδιο γρήγορα όλες τις ώρες, σε όλους τους δρόμους. Δεν μπορεί συνέχεια να θες "ένα γρήγορο". Ούτε να τρως "στα όρθια", ούτε να γράφεις "στο γόνατο", ούτε να χορεύεις σαν υστερικός για ώρες. Χάνεται η ισορροπία. Κάπου εκεί. Εκ φύσης των άκρων, ίσως ακούγομαι αντιφατικός. Όμως ισορροπία δεν σημαίνει ισοπέδωση, ομοιομορφία, χαλαρότητα. Αναγκαστικά δεν σημαίνει και μέτρο ή περιορισμό. Σίγουρα όχι ανελευθερία (ποιος είναι ο πραγματικά ελεύθερος σήμερα;). Ο καθένας ισορροπεί μόνος του. Και κρατά ισορροπία μαζί με άλλους. Πού, όμως, εκείνη η ησυχία στη σκέψη, η καθαρότητα στα συναισθήματα, αυτή η δίψα για ζωή; Εύχομαι να μην έχει χαθεί κάτω από το βάρος υποχρεώσεων ή χοντρών σκονισμένων βιβλίων. Ο περίπατος στο βουνό, η βόλτα με τ'αυτοκίνητο στη θάλασσα, ο ανοιξιάτικος ήλιος αξίζουν περισσότερο από κάθε τοκ σόου, από οποιοδήποτε 2-σε-1, από όλα τα "τρέξτε να προλάβετε". Ναι στην ένταση. Εκεί που θέλεις εσύ (και ίσως και αυτή). Όχι εκεί που θέλουν οι άλλοι. Μην τρελαθούμε και τελείως._

Γιώργος Μπενέκος