Βλέποντας όλους αυτούς τους πολιτικάντηδες να λένε πάνω απ’ το μνημείο σας τα γνωστά ξύλινα λόγια, τις ίδιες εκφράσεις που χρησιμοποιούν σε κάθε εορτασμό, όλους αυτούς να μιλάνε για την ελευθερία για την οποία εσείς ματώσατε, βασανιστήκατε και υποφέρατε και την οποία ξεφτιλίζουν και μας τη στερούν σε κάθε ευκαιρία που τους δίνεται, νιώθω αηδία και ντροπή. Ακόμα και όσοι δεν πέθαναν εκείνα τα χρόνια, αλλά υπέφεραν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, για κάθε κραυγή που βγήκε απ’ τα σωθικά σας, για κάθε σας πόνο, για κάθε σας ελπίδα που έγινε πραγματικότητα, για κάθε σας όνειρο, λυπάμαι που την καπηλεύονται σήμερα αυτοί, που με το προσωπείο της δημοκρατικής πολιτείας καταπατούν κάθε έννοια ελευθερίας και ελεύθερης σκέψης.

Πολιτικοί, κομματόσκυλα, όλοι αρπάζουν κάτι απ’ τον αγώνα σας για να δείξουν τις μούρες τους. Ακόμη κι εγώ ντρέπομαι που μιλώ για σας, γιατί δεν ξέρω αν είχα ποτέ το δικό σας θάρρος. Μικροεπεισόδια έγιναν στο χώρο του Πολυτεχνείου λέει, από ομάδα νεαρών λέει. Απ’ τη μια άκουγα στις ειδήσεις να φωνάζουν ΠΑΣΟΚ όταν μιλούσε ο Ευθυμίου, από την άλλη ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ και λοιπά, σα να προσπαθούν ένα τσούρμο άγρια θηρία να μοιραστούν με νύχια και με δόντια ένα νεκρό θήραμα. Σιχαίνομαι να βλέπω τις μουτσούνες τους, σιχαίνομαι να βλέπω παιδιά στην ηλικία μου να μιλούν για ελευθερία, αλλά να σκέφτονται πάνω σε κομματικές γραμμές, σιχαίνομαι τα ξύλινα λόγια, σιχαίνομαι το ότι τίποτα δεν άλλαξε, σιχαίνομαι ότι κι εγώ δεν έχω κάνει ό,τι καλύτερο μπορώ αν κι έχω προσπαθήσει αρκετές φορές, αλλά πάνω απ’ όλα λυπάμαι για τις μανάδες σας που σας χάσανε και το όνομα σας είναι λεία στο στόμα του κάθε κορακιού.

Για τα αγαπημένα σας πρόσωπα θα περπατήσω και αύριο, για να τους δείξω ότι τα παιδιά τους αγωνίστηκαν για κάτι που ζει κάπου όσο και να προσπαθούν να το σκοτώσουν οι άλλοι. Είμαι σίγουρος ότι δεν μ’ ακούτε, αλλά πολύ θα το ήθελα...

Basilis Gate13 Άλλα άρθρα του